Հոկտեմբերի 25-ին, 19:00-ին լեգենդար երգիչ Շարլ Ազնավուրը, ով համարվում է բոլոր ժամանակների մեծագույն երգիչ-ստեղծագործողներից մեկը, վերջին 25 տարվա ընթացքում առաջին անգամ ելույթ կունենա Լոնդոնում:

Ամենաանցանկալի դրվագը, երբ Պողոս Տեր-Դավթյանը զոհվում է, և նրա սիրած աղջիկը` Անուշը, գերի է ընկնում թուրքերի մոտ ու բռնաբարվում բոլորի կողմից: Այդ է վկայում թուրքի խոսքը. «Մահմեդ, Վագիֆ, վերջը ով է»: Անունները պայմանական են: Այս խայտառակ կադրը ստիպեց ինձ երրորդ անգամ ամաչել` երրորդ անգամ ֆիլմը դիտելիս: Սա՞ է սերունդ դաստիարակելու ձևը:

Ամեն անգամ որևէ բարերարի անդրադառնալիս ինքս ինձ հարց եմ տալիս` ո՞րն է «բարեգործություն» երևույթի դրդապատճառը, և հազարերորդական անգամ համոզվում` Քրիստոսապաշտությունը և Ազգասիրությունը: Մարդկային արատներից մեկը ագահությունն է, որը տեսականորեն հատնում չունի, բայց այս դրույթը ճշմարիտ է սովորական մահկանացուների, այլ ոչ բարերարների պարագայում: Խարսխվելով վերոնշյալ երկու արժեքների վրա, բարեգործը միաժամանակ ցույց է տալիս, որ ագահությունն էլ սահման ունի. բարերարությունն ինքնին ագահության ու բազմաթիվ այլ արատների վախճանն է:

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է արվեստաբան, գրող ՌՈՒԲԵՆ ԱՆԳԱԼԱԴՅԱՆԸ: Մեր զրույցի թեման հայաստանյան և համաշխարհային մշակութային, հասարակական-քաղաքական անցուդարձերն են, որոնք իրենց արտացոլումն են գտել վերջին շրջանում նրա գրած էսսեներում:

Համբարձումից առաջ, երբ Հիսուսն աշակերտներին ասաց, թե ուր է գնում, և որ նրանք գիտեն այդ և «ճանապարհն էլ գիտեն», աշակերտները պատասխանեցին, որ իրենք ճանապարհը չգիտեն, Հիսուս ասաց նրանց. «Ես եմ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը» (Հովհ. 14.6): Հիսուսն ուզում էր ասել, որ Ինքը նոր ելքի մունետիկն է, Աստված Իրեն ուղարկել է, որ Իր ժողովրդին ազատագրի գերությունից, ինչպես Մովսեսին էր ուղարկել` Իր ժողովրդին Եգիպտոսից հանելու համար:

Հայ կոմունիստ ղեկավարների ճնշող մեծամասնությունն իր փառավոր հետքն է թողել հայ ժողովրդի պատմության մի կարճ հատվածի պատմության մեջ: Այդ նրանց շնորհիվ է, որ ստեղծվեցին Հայաստանի հզոր արդյունաբերությունը, ծաղկուն գիտությունը, արվեստը, գրականությունը, ինտենսիվ զարգացող գյուղատնտեսությունը: Այդ նրանց շնորհիվ էր, որ դաստիարակվեց նոր սերնդի հայ, որի միջից դեն նետվեցին ազգային թերարժեքության բարդույթը և ոչ միայն, իր հայրենիքում, իրեն լիարժեք մարդ զգալու արժանապատվությունը:

Ականավոր լեզվաբան, պատմաբան Գրիգոր Ղափանցյանի թանգարանը Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանի հինգ մասնաճյուղերից մեկն է: Տեղակայված է Աշտարակի` իր անունը կրող դպրոցում: Մեզ հետ զրույցում գրականության և արվեստի թանգարանի տնօրեն ԿԱՐՈ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆՆ ասաց, որ Ղափանցյանի թանգարանը, մեղմ ասած, ողբալի վիճակում է:

Աշխարհահռչակ ջութակահար, դիրիժոր, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, Վլադիմիր Սպիվակովն օրերս հանդես եկավ նոտաների ուսուցումը դպրոցական ծրագրում ներառելու առաջարկով։ Մաեստրոյից հետաքրքրվեցինք՝ ո՞րն է այդ առաջարկի նպատակը. երաժշտությունը մարդուն ավելի լա՞վն է դարձնում։ «Իհարկե, անկասկած։ Երաժշտությունը ճշմարտության մի մասնիկն է, որը չի արտահայտվում բառերով, բայց այն անցնում է գիտակցության ոլորտից դեպի զգացմունքներ, դեպի սիրտ, ինչը մարդուն խիստ անհրաժեշտ է։ Բացի այդ, այն երեխաները, ովքեր զբաղվում են երաժշտությամբ, բոլորովին այլ են։ Եթե նայեք ցանկացած գործիք նվագող երեխայի դեմքին, ապա այն ոչ թե ինչ-որ անկյունում արված ակնթարթային լուսանկարներից նայող դեմք է, մտածող հայացք»,- մեզ հետ զրույցում ասաց Վլադիմիր Սպիվակովը։ Ըստ նրա՝ երաժշտության մեջ հսկայական բարոյական բաղկացուցիչ կա։

Հայաստանի ուսանողական մարզական ֆեդերացիայի և Եվրոպայի համալսարանական սպրոտի ասոցիացիայի սերտ համագործակցության արդյունքում հոկտեմբերի 24-25-ին Երևանում տեղի է ունենում Եվրոպայի համալսարանական սպորտի ասոցիացիայի գործադիր կոմիտեի նիստը։

Լույս է տեսել ռումինահայ գրող, պետական-քաղաքական գործիչ Վարուժան Ոսկանյանի «Հարյուր տերև և այլ պատմվածքներ» ժողովածուն: Այս մասին մեզ տեղեկացրեց գրող, թարգմանիչ Վառլեն Ալեքսանյանը: 440-էջանոց գիրքը գրված է ռումիներեն: Այլ մանրամասներ առայժմ հայտնի չեն: